Jaarverslag

Jaarverslag:

Seizoen 2022, wat zal deze ons brengen? Welke nieuwe meiden komen er bij de leukste ploeg en wie gaan er weg? Hoe zal het gaan met corona, kunnen we dan wel koersen?

Ons seizoen begon een weekje later dan we hoopten. Corona was er nog altijd en Brussel-Opwijk was daarom al optijd van de kalender gehaald. Een weekje later dan de bedoeling was maar de eerste koers was gelijk een hele mooie, Bloeizone Friesland Tour. Ook bij ons heerste op dat moment Corona onder een paar rensters en we stonden dan ook aan de start met een aantal van onze nieuwe rensters. Voor hen spannend maar voor de rest van de ploeg ook! We kenden elkaar al wel maar wat kunnen deze meiden in de koers?

Deze koers trapten we af met een tijdrit, altijd weer spannend zo’n eerste. Zo kwamen we erachter dat Fleur wel erg hard kan op die tijdrit machine van haar, ze werd tweede clubrenster! Voor Tjitske en Lisa de eerste koers met de ploeg en dat was een hele ervaring. Elske sleepte de meiden goed door de eerste koersdag heen met haar begeleiding tijdens de tijdrit en zo trapten we het seizoen goed af! De meiden lieten zich goed zien en ondanks wat pech voor een paar meiden reden we hier een mooie wedstrijd waarop er nog veel meer mooie koersen en uitslagen volgden! Ons roze pakje is nog veel meer in actie gekomen in seizoen 2022 en zeker niet op de achtergrond gebleven!

Corona stopte niet en zo kregen ook andere meiden binnen de ploeg met het virus te maken. Kunnen we de koersen dan wel rijden? Zijn de meiden wel weer fit genoeg na hun besmetting? Daar kwamen we maar op één manier achter…

De Women Cycling Series kwamen er aan en hier moesten we ons laten zien. Als ploeg zijn we sterk genoeg en kunnen we echt wat presteren bij deze koersen dus zo deden we dit ook! 

De Women Cycling Series bestond dit seizoen uit 7 wedstrijden in Nederland en België. Het seizoen begon in maart chaotisch in Zeeland met de Wim Hendriks Trofee, een nerveuze koers die uitdraaide op een massasprint. De meiden zaten hier goed van voren waardoor we een mooie derde plek behaalden in de ploeg uitslag. Na maar liefst 17 (!!) valpartijen kwamen Wendy en Lisa wel met wat schrammen over de meet…

In Mei gingen we verder in België met de Trofee Maarten Wynants, een leuke ronde in Houthalen waar de vele aanvalspogingen uiteindelijk teniet werden gedaan en we ook moesten sprinten voor de overwinning. Rixt behaalde hier een mooie 3de plek en dat was de basis voor een goed klassement. Een week later vertrokken we vanuit het hoge noorden weer richting de zuiderburen. Ditmaal stond er een klimomloop in Everberg op het programma. Een glooiend parcours met wat korte klimmetjes. De dames wisten zich goed te handhaven, maar de kopgroep werd gemist. 

Het hemelvaart weekend stonden er twee wedstrijden op de planning. De wedstrijd in Mierlo was chaotisch met vele valpartijen. In Verrebroek werd er aanvallend gekoerst, maar de beslissende kopgroep werd gemist en er werd gesprint voor plek 6. 

In juli stonden de laatste twee wedstrijden op het programma. De Ronde van Twente was voor een aantal dames een thuiskoers en daar lieten ze zich goed zien. Ook deze koers was weer flink chaotisch en Rixt kwam dan ook te val. Gelukkig schoten de meiden haar te hulp, als echte ploeggenootjes, en reden Rixt weer terug naar de kop van de koers. 

De Women Cycling Series werd afgesloten in berg en dal met de Omloop der Zevenheuvelen. Een zware koers met de nodige klimmetjes. Tijdens deze afsluitende wedstrijd stond de achterdeur van het peloton open en elke ronde werd het peloton kleiner. Uiteindelijk wist Rixt zich tijdens alle wedstrijden goed van voren te handhaven en eindigde zo op een mooie tweede plaats in het eindklassement!

Tussen de WCS koersen, stonden we ook aan de start van een paar topcompetitie koersen. Voor ons als clubrensters, koersen waar we veel kunnen leren en die mooie kansen voor bieden.

De KNWU topcompetitie werd verreden in Nederland over 4 wedstrijden. Naast clubteams waren hier ook UCI/worldtour teams startgerechtigd. Dit betekende net een stapje hoger dan de clubcompetitie, zwaardere koersen en een ander peloton. Voor de meeste dames waren dit wedstrijden om ervaring en hardheid op te doen en veel te leren. 

In April ging de topcompetitie van start met de Zuiderzeeronde in Dronten. Wind en regen zorgden voor heerlijke omstandigheden. Vanaf de start werden er waaiers gevormd en begon de strijd tegen de elementen. Eind April gingen we verder met de Omloop van Borsele (UCI 1.1), de omstandigheden waren qua weer een stuk beter maar de wind was nog steeds aanwezig. De strijd tegen de wind brak het peloton al snel in meerdere stukken en dan kwamen er ook nog wat valpartijen bij. 

In mei reden we Veenendaal – Veenendaal (UCI 1.1), een mooie omloop over glooiend terrein. De dames wisten zich goed staande te houden en hebben zich goed laten zien. Ook hier kwam de regen weer met bakken uit de lucht, dus het weer zat tot nu toe nog niet echt mee in deze competitie. 

De topcompetitie werd afgesloten met de Luba Ladies Classic in Noordwijk. De wind was ook hier aanwezig en het peloton brak al vroeg in de wedstrijd in meerdere stukken. Uiteindelijk bleven er twee koplopers vooruit en de rest van de groepen kwamen weer bij elkaar. Al met al een mooie competitie waar we op een hoger niveau kunnen koersen dan de clubcompetitie.

Ook bijzondere en nieuwe avonturen kwamen om de hoek kijken dit jaar. ‘We willen misschien naar Ierland voor een meerdaagse etappe koers’ zei Elske tijdens een van de laatste WCS. ‘Mooie koers waar we als ploeg veel kunnen leren.’ Zo hebben we het seizoen in september dan ook afgesloten met een hele mooie koers! Koers van de vrouwen, Ras na mBan in het Iers, was waar we ons aan gingen wagen.

Het werd een heel natte week met best wat hoogtemeters en hele mooie koersen die we nooit zullen vergeten! We sliepen in een hostel middenin Kilkenny. De meiden pakten het vliegtuig en Elske en Wieger waagden zich aan een lange rit met de auto en de boot. Eenmaal de boot af werd het linksrijden en met de auto’s uit Nederland werd het pakken van de parkeertickets in de Ierse parkeergarages wel lastig. Wieger en Elske haalden de meiden op van het vliegveld in Kilkenny en zo begon hun avontuur echt! 5 dagen koersen door best wel wat regen… Onze roze pakjes van Forte hebben wat te voorduren gehad door al die regen! Manon en Rixt wisten zich goed hand te haven en zo een aantal keren een mooie uitslag neer te zetten! Wendy liet zich ook goed zien en kon zo de andere meiden goed helpen! Voor Lisa en Nienke was dit een hele ervaring en de meiden hebben uiteindelijk allemaal de 5 dagen koers uitgereden.

Ierland was niet de enige buitenlandse etappekoers die werd verreden, er werd ook nog uitgeweken naar Denemarken voor 4 dagen koers. De week werd direct goed begonnen met een overwinning van Manon in de tijdrit! Zij ging op dag 2 dan ook van start in de gele trui. Voor Evelyn was het haar eerste meerdaagse wedstrijd en elke dag ging ze langer op kop knechten. Het was een onwijs succesvolle en gezellige week met de bollen trui voor Wendy en de gele trui voor Manon (+podiumplekken)!

Tussen de WCS en topcompetities en andere grote koersen, werden er natuurlijk ook andere wedstrijden gereden. Bij de criteriums stonden we vaak met een grote groep meiden in de roze NWVG pakjes aan de start. Vaak met goed resultaat… 

In de omgeving van Twente werd dit jaar de viro cup gereden. Een aantal criteriums in Twente waarbij het uiteindelijk om het eindklassement draaide.  De start van deze reeks was in Hengelo op een erg kort parcours rondom een vijver! Op Koningsdag bij de tweede wedstrijd stonden we met maar liefst 11(!) rensters aan de start. Rixt behaalde hierbij een goede derde plek. In Lonneker werd de derde wedstrijd gereden. Met een bochtig parcours dwars over de kermis was het een leuke en spectaculaire wedstrijd. Ook hierin wisten Rixt en Wendy en Yvet een goede uitslag te rijden.  In Markelo werd de vierde wedstrijd gereden, hierin ging Yvet halverwege de koers er alleen vandoor waarna 4 andere dames later bij haar aansloten. Ook Wendy probeerde later nog naar de kopgroep toe te rijden maar dit mocht helaas niet lukken! Yvet sprintte uiteindelijk naar een goede 5e plaats. De laatste wedstrijd van de Viro Cup werd gereden in Borne. Een thuiswedstrijd voor onze Wendy en Rixt.  In het eindklassement  behaalde Rixt een 5e plaats en Wendy een 7e plaats, een nette prestatie.

Op vrijdag 20 mei werd onder de rook van Amsterdam de Ronde van Nes aan de Amstel verreden. Door het slechte weer stond een uitgedund peloton aan de start, met Myrte namens NWVG-Uplus. De koers verliep goed en eindigde in een massasprint waarin Myrte naar de eerste plaats sprintte! 

In de week van 27 juni werd er een meerdaagse georganiseerd. Deze bestond uit 4 wedstrijden op 4 verschillende plekken. De aftrap was in Nieuw-Roden. Het werd een kletsnatte koers waarin Fleur een nette 6 plek wist te behalen. 

De tweede wedstrijd werd gereden in Peize. Na verschillende aanvalspogingen wist Iris met twee andere rijdsters een gat te slaan met het peloton. Na een mooie strijd wist Iris een hele nette 2e plaats te behalen! 

Op dag drie werd de wedstrijd gereden in Leek. Manon trok na 5 rondes al in de aanval samen met een andere renster. Ze wisten dit lang vol te houden, maar na een tijdje verloor Manon haar medevluchter waarna het niet meer lang duurde voordat ook zij werd bijgehaald. Maar strijdlustig als ze was bleef ze het proberen, helaas zonder succes. De koers liep uiteindelijk uit op een massasprint.

De vierde en laatste dag werd gereden in de Wilp. Er werd vanuit NWVG aanvallend gereden en verschillende dames hebben aanvalspogingen ondernomen. Uiteindelijk eindigde de koers na 50 km in een sprint waarin Sanne knap een derde plek wist te bemachtigen. In het eindklassement behaalde Fleur een nette 6e plek! De dames hebben goed teamwork laten zien en een aantal mooie koersen laten zien met 2 behaalde podiumplekken. Onze andere dames stonden op dezelfde dag aan de start bij de Ronde van Twente (WCS).

Op zondag 24 juli reden er 14 van onze dames in Usquert. Nadat Wendy een tijd solo in de aanval reed, reden Manon & Iris met twee andere meiden weg en wisten weg te blijven. Iris sprint uiteindelijk naar 2e plek, en Manon naar een 3e plek! Wendy reed hierachter nog met 1 andere dame weg en wist naar een 5e plek te sprinten. 

Na een paar weken zonder criteriums was het tijd voor Rondje Ziel. In Delfzijl stond een mooi rondje te wachten op de dames. Een kopgroep zat er niet in vandaag waardoor het peloton ging sprinten voor de overwinning. Met een mooie 2de plaats voor Rixt grepen we helaas naast de overwinning. Bianca miste net het podium met een 4de plek. 

Tijdens de Gouden pijl van Emmen stonden we ook met een aantal dames aan de start. Het parcours was een typisch rondje rond de kerk met veel klinkertjes en bochten. Het gezicht van de meiden stond gruwelijker dan het weer, Om half 5 ging het startschot en was de eerste ronde neutralisatie. Het was glibberen en glijden over de gladde steentjes. Na de eerste ronde lag de koers volledig open en was de eerste valpartij al een feit. Wendy ging voor een chasse patate en reed een lange solo tussen de kopgroep en peloton. Nienke, Fleur, Yvet en Manon reden in het achtervolgende peloton. 

Ook in Kloosterburen waren we van te partij. Vier dames van de NWVG-Uplus stonden zaterdagavond aan de start. Op een snel rondje mochten de dames 35 keer rond, goed voor 40 km. Er ontstond een kopgroepje en een ronde later kwam er nog een renster aansluiten en een ronde daarna nog vier dames, met daarbij ook Nienke en Myrte. Hierdoor zat de NWVG-Uplus met drie meiden vertegenwoordigd in de kopgroep. Achter de kopgroep in het peloton reed Evelyn voorin het peloton en deed daar het nodige afstopwerk. De kopgroep draaide goed door en bleef zo de hele koers weg. Bij het ingaan van de laatste ronde hield Nienke het tempo goed hoog om demarrages te voorkomen. Hierdoor konden Yvet en Myrte voor de sprint gaan en sprinten ze naar een 2e en 3e plek. Dubbel podium voor het team!

Door een combinatie van meerdere wedstrijden op dezelfde wedstrijddag en het slechte weer stond er helaas een klein deelnemersveld aan de start bij de Ronde van Hillegom. Desondanks werd er een mooie koers van gemaakt met verschillende aanvalspogingen. Na meerdere keren mee gesprongen te zijn mistte Bianca de beslissende kopgroep van 4. Halverwege koers viel de kopgroep uit elkaar in 2-tallen. Door een goede samenwerking kwam het peloton terug om te gaan strijden voor de derde plek. De pelotonsprint werd gewonnen door Bianca wat een derde plaats opleverde.

Op zondag 28 augustus reden Wendy, Evelyn en Myrte in Heemskerk de plaatselijke wielerronde. Langs de kant had het hele dorp zich verzameld om de wedstrijd te aanschouwen. Dit komt mede door de profs, waaronder kersverse Europees kampioene Lorena Wiebes, die aan de start stonden. Vanaf de start lag het tempo meteen hoog. Wendy finishte in het peloton op de 18e plek. Evelyn heeft de koers op een 26ste plek geëindigd.

Op zondag 18 september stond Wendy aan de start van het criterium in Loo, een dorpje net onder Eindhoven. Helaas was het een regenachtige dag wat het deelnemersveld ook niet ten goede kwam. In totaal stonden er 13 dames aan de start, waaronder clubgenoot en prof Anouska Koster.

Vanuit het vertrek bleef het peloton vrij compact en werd er gesprint voor de vele premies en klassementsprints. Na ongeveer driekwart koers reden zes rensters weg, helaas zat Wendy op dat moment net te ver van achteren waardoor ze net niet mee zat. Deze zes rensters bleven de finale voorop en sprintten voor de winst, waarin Anouska aan het langste eind trok! Wendy sprintte naar een 8e plek in het achtervolgende groepje.

Inmiddels was het 1 oktober en tijd voor de laatste wedstrijd van het seizoen voor Wendy. Ditmaal was het een criterium in het noord Hollandse Assendelft. Het was een echt criterium rondje met klinkers en veel bochten. Er werd dan vanaf het begin ook meteen hard gereden door onder andere Anouska Koster. Ondertussen was het peloton nog maar 15 dames groot door het hoge en afwisselende tempo. Wendy had een prima dag en hield zich netjes stand in deze groep. In de kopgroep was het Anouska dit nipt de sprint wist te winnen voor het ploegmaatje Riejanne en ging er met de winst vandoor. Wendy kwam binnen in het peloton en reed naar een 17e plek. 

Alsof dit alles nog niet genoeg was… 

De hoogtepunten van dit jaar. Zou het een unicum zijn? Het winnen van maar liefst 3 Nederlandse titels voor de ploeg. Deze bewaren we dan ook even voor het laatst. Iets waar we dit jaarverslag mooi mee kunnen afsluiten. Het mooist bewaart men altijd voor het laatst toch? 

In juni stonden Fleur, Manon en Rixt aan de start van het NK Tijdrijden in Emmen. Altijd de aftrap van de nationale kampioenschappen. Na de start in de dierentuin werden er twee rondes verreden in het buitengebied van Emmen. We weten allemaal hoe dit geëindigd is, een prachtige rood-wit-blauwe trui voor Manon! Dik verdiend want wat kan ze deze discipline goed beoefenen!

Nog maar net bijgekomen van al het feest werd er in het weekend na het NK tijdrijden het NK weg verreden op de VAM-berg. Op zondagochtend stonden we met maar liefst 10 meiden van de NWVG aan de start voor het NK. Met twee beklimmingen van de VAM-berg per ronde was het geen makkelijk rondje. Half koers belandde Rixt in een kopgroep van 10 dames. Zonder teamgenoten was het zorgen om rustig te blijven en geduld te hebben. Op de laatste klim zat ze in goede positie en wist ze met een mooie sprint naar de winst te rijden! De blijdschap merkten we niet allen bij Rixt, de hele ploeg stond glunderend toe te kijken hoe Rixt de tweede NK trui voor de ploeg aantrok op het hoogste podium.

Het seizoen was na deze twee titels al geslaagd, maar dat het nog mooier kon had niemand verwacht! Begin oktober werd het NCK (Nederlands Club Kampioenschap) ploegentijdrit verreden in Dronten. Samen met Anouska Koster (prof bij Jumbo Visma) reden Fleur, Manon en Rixt het NCK. Met twee locomotieven (Anouska en Manon) hoefden Fleur en Rixt “alleen maar” aan te haken. Helaas kreeg Rixt al vroeg in de wedstrijd kramp en moest ze de rest laten gaan. Aangezien de dames met drie moesten finishen moest Fleur bij blijven! Strijdend, ogen dicht, ogen open, blijven trappen, blijven gaan, wisten ze met z’n drieën de finish te bereiken! Vol verbazing hoorden de dames dat ze de snelste tijd hadden gereden! 

Het seizoen wat al zo mooi was, werd afgesloten met een kers op de taart en een derde Nederlandse titel! Maar zelfs dat was niet alles! Door al deze prestaties werd het team genomineerd voor Sportploeg van het jaar van Groningen. En ook deze beker werd meegenomen naar huis! Bedankt iedereen die op ons heeft gestemd.

Wat een seizoen hebben we ervan weten te maken! Ups en downs waar me met zijn allen als ploeg doorheen gaan maar ook individueel. Toch maken ze ons allemaal veel sterker en laten we weer mooi zien tot wat we in staat zijn. Zo’n mooi seizoen met 3 Nederlandse titels en zoveel mooie ervaringen! Hoe gaan we dit in 2023 evenaren?! 

Er zit maar één ding op en dat is trainen en de mensen volgens seizoen laten zien dat dit nog lang niet alles was! Dus… Bereid je voor…